فریاد اعتراض کارگران مبارز هفت‌تپه بار دیگر در سراسر کشور طنین‌انداز شده است. دور جدید اعتصاب و تجمع کارگران مبارز هفت‌تپه که از روز سه‌شنبه ۶ مهره ۱۴۰۰ آغازشده، امروز یکشنبه یازده مهر، وارد ششمین روز خود شده است.در این روز کارگران هفت‌تپه پس از تجمع، در خیابان‌ها و بازار شهر شوش دست به راه‌پیمایی زدند. کارگران هفت‌تپه با تجمعات گسترده و سخن‌رانی فعالان و نمایندگان خویش، بار دیگر خواهان رسیدگی فوری به مطالبات خود شده‌اند. دومین روز اعتصاب، شاهد ابتکار عمل بسیار جالب و پر مضمون کارگران برای برچیدن شورای اسلامی کار بود. کارگران هفت‌تپه روز ۷ مهر، با تجمع در مقابل دفتر شورای اسلامی کار، ضمن سردادن شعار ” شورای ضد کارگر نمی‌خوایم نمی‌خوایم” درب این دفتر را گل گرفتند و یک‌بار دیگر نفرت و انزجار عمیق خویش از این تشکل دولتی- کارفرمایی را نشان دادند. این “شورا” که هرگز مورد تأیید کارگران هفت‌تپه نبوده، بارها علیه کارگران پیشرو هفت‌تپه خبرچینی نموده و برای رؤسای خود گزارش ضد کارگری نوشته است. اعضای این تشکل دولتی همگی دست‌نشانده اسد بیگی کارفرمای مخلوع هفت‌تپه هستند. در اعتصاب قبلی(مرداد ۱۴۰۰ ) نیز شورای اسلامی در همدستی با اداره کار شهر شوش به توطئه‌ای آشکار برای درهم شکستن اعتصاب دست زد. اداره کار با یک نقشه از پیش طراحی‌شده تصمیم داشت با اعضای شورای اسلامی به‌عنوان نمایندگان کارگران وارد مذاکره شود و در زدوبند با آن‌ها، پایان اعتصاب را اعلام کند. اما کارگران آگاه و هوشیار هفت‌تپه در جریان تجمع روز ۱۶ مرداد، به‌طرف اداره کار دست به راه‌پیمایی زدند و پس از تجمع مقابل این اداره، به مسئولین و رئیس آن اعلام کردند شورای اسلامی ربطی به کارگران ندارد و مجاز نیست به نام کارگران وارد مذاکره شود. کارگران به رئیس اداره کار اعلام کردند این شورای دست‌نشانده‌ی کارفرمای مخلوع را به رسمیت نمی‌شناسند و بدین ترتیب توطئه اداره کار و شورای اسلامی جیره‌خوار و نوکر کارفرما را خنثی کردند.افزون براین، سال گذشته نیز بیش از ۲ هزار امضا مبنی بر اینکه کارگران، این شورای ضد کارگری را به رسمیت نمی‌شناسند جمع‌آوری‌شده بود. علی‌رغم نظر صریح و روشن کارگران در مورد این تشکل ضد کارگری، کارفرما و حامیان دولتی وی از این تشکل جاسوسی دست نشسته‌اند. کارگران هفت‌تپه بارها نشان داده‌اند که هوشیارتر و آگاه‌تر از آن هستند که کسی بخواهد به‌جای آن‌ها و یا از بالای سر آن‌ها برایشان تصمیم بگیرد. کما اینکه در جریان اعتصاب قبلی در نوزدهمین روز اعتصاب که کارگران وارد خیابان شده بودند، به نشانه همدستی “محمد کعب عمیر” نماینده شهر شوش با کارفرما و حمایت از او، دفتر وی را به اشغال خویش درآوردند.
برچیدن شورای اسلامی، یکی از خواست‌های کارگران هفت‌تپه است که خود برای تحقق آن وارد عمل شده‌اند. اما دیگر خواست‌های کارگران هفت‌تپه که به‌ویژه در بعد از صدور رأی ابطال واگذاری شرکت کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه، فسخ قرارداد با بخش خصوصی و خلع‌ید از اسدبیگی بارها توسط کارگران تکرار و برای تحقق آن دست به اعتراض و اعتصاب زده‌اند، همچنان مورد بی‌توجهی قرارگرفته‌اند.در رأس این مطالبات تعیین تکلیف شرکت و هیئت‌مدیره آن قرار دارد. به‌رغم اینکه رأی ابطال واگذاری به بخش خصوصی و خلع‌ید از اسد بیگی در بهمن سال ۹۹ صادر شد و سه ماه بعد در اردیبهشت ۱۴۰۰ از رسانه‌های رسمی اعلام شد و سرانجام حکم مربوطه در اواخر مرداد به وی ابلاغ‌شده ، اما هیچ تغییری در اداره امور شرکت و هیئت‌مدیره آن به وجود نیامده است. از شواهد موجود چنین برمیاید که اداره کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه به وزارت صمت( صنعت،معدن و تجارت) واگذارشده اما این وزارتخانه، نه هیئت‌مدیره جدیدی برای شرکت تعیین کرده و نه مدیران قبلی را از کار برکنار نموده است. ابراهیم رئیسی و دارو دسته‌های حکومتی از نوع “عدالت خواهان” در دوره تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری به‌ویژه در روزهای منتهی به این مضحکه، برای سوءاستفاده ابزاری و جناحی، تبلیغات متمرکزی را حول کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه سازمان داده بودند. پس از پایان این ماجرا و انتصاب رئیسی، این سروصداها و تبلیغات فروکش نمود و ماجرای شرکت نیشکر هفت‌تپه و معضلات آن به حال خود رها شد. کارگران هفت‌تپه خواهان پایان این بازی موش و گربه، تعیین تکلیف قطعی وضعیت اداره شرکت، تعیین تکلیف قطعی با مدیران قبلی و سروسامان گرفتن اوضاع شرکت هستند. بازگشت به کار اسماعیل بخشی و سایر کارگران اخراجی، تمدید قرارداد کارگران فصلی(کارگران غیر نیشکری، دفع آفات ، بخش صنعت و غیره) از دیگر خواست‌های مهم کارگران است که در هر اعتصاب خویش آن را عنوان نموده‌اند. پرداخت فوری حقوق‌های عقب‌افتاده و سایر مطالبات صنفی و مختومه اعلام کردن پرونده فرزانه زیلابی وکیل شجاع کارگران، از دیگر خواست‌های اعتصاب اخیر کارگران هفت‌تپه هستند.
علی‌رغم وعده‌های توخالی و بی‌توجهی دار و دسته رئیسی نسبت به معضلات کارگران کشت و صنعت نیشکر هفت‌تپه و به‌رغم بلاتکلیفی و در ابهام نگاه‌داشتن درازمدت وضعیت این شرکت به‌منظور فرسودن و خسته کردن و انفعال کارگران، اما کارگر هفت‌تپه کماکان محکم و استوار و مقاوم و مبارز و پیگیر برای رسیدن به اهداف خود سرِپا و درصحنه ایستاده است. تمهیدات گوناگون طبقه حاکم به‌ویژه اقدامات سرکوبگرانه علیه کارگران، احضار و ارعاب و بازداشت و زندان کارگران پیشرو، از دوره بازگشائی سندیکای کارگران صنعت نیشکر هفت‌تپه در سال ۸۷ تا به امروز ادامه داشته است. بازداشت و شکنجه و حبس علی نجاتی، بازداشت و شکنجه و زندان و اخراج اسماعیل بخشی، احضار و ارعاب و زندان و پرونده‌سازی‌های مکرر برای ده‌ها تن از کارگران این شرکت که شمار آن از ۲۰۰ پرونده نیز تجاوز نموده است، هیچ‌کدام تأثیری بر عزم و اراده کارگران به ادامه مبارزه نداشته است. این اواخر نیز ( ۱۸ شهریور ۱۴۰۰ ) دو تن از فعالان کارگری هفت‌تپه به نام مسلم چشمه خاور و محمد امیدوار، از طریق یک ابلاغیه الکترونیکی تحت این عنوان که شاکی خصوصی دارند، به دادگاه احضار شده‌اند. اما هیچ‌یک از این اقدامات و تهدیدها نتوانسته‌اند کارگران هفت‌تپه را از مبارزه و ادامه آن بازدارند. کارگران هفت‌تپه علی‌رغم تمام موانع و محدودیت‌ها توانسته‌اند تشکل مستقلی را ایجاد کنند. این تشکل مستقل که نطفه آن در سال ۹۷ بسته شد، به‌رغم افت‌وخیزها و برخی تغییرات درونی، توانسته است ارتباط فعالی با بدنه کارگری برقرار سازد و این ارتباط را حفظ کند. اعتراضات و اعتصابات کارگران هفت‌تپه از ۹۷ تاکنون اساساً توسط همین تشکل سازمان‌دهی و هدایت‌شده است. تشکلی که توسط خود کارگران ایجادشده است، تلفیق نسبتاً مناسبی از نوع فعالیت علنی و غیرعلنی به وجود آورده است، رهبران عملی کارگری را در درون خود پرورش داده است، از منافع کارگران دفاع نموده و پرچم‌دار مبارزات کارگران هفت‌تپه بوده است. همین پیوند ارگانیک تشکل مستقل و رابطه نزدیک آن با بدنه کارگری است که اعتصاب‌ها ، تجمع‌ها و اعتراضات پرشمار خیابانی را ممکن ساخته است. درنتیجه حضور فعال همین تشکل مستقل کارگری در محل کار و نقش و نفوذ آن درمیان کارگران و پیوند و ارتباط مستمر کارگران پیشرو با بدنه کارگری است که امروز کار و خرد جمعی و تصمیم‌گیری جمعی را ممکن ساخته است و اتفاقی از نوع گل‌اندود کردن درب دفتر شورای اسلامی توسط جمع کارگران رخ می‌دهد. ابراهیم عباسی کارگر پیشرو هفت‌تپه در سخن‌رانی روز هفتم مهر در سنگر، بار دیگر بر قدرت کارگران که محصول اتحاد کارگران است تأکید کرد. وی مثل همیشه از اهمیت تصمیم‌گیری جمعی بر پایه خرد جمعی سخن گفت و تأکید نمود تصمیم به گل گرفتن درب و بستن دفتر شورای اسلامی محصول خرد جمعی است.
اعتصابات، تجمعات و اعتراضات خیابانی مکرر کارگران هفت‌تپه این واقعیت را نشان می‌دهد که این کارگران مبارز به‌رغم تمام مشکلات توانسته‌اند خود را سازمان‌دهی کنند. اگر اعتصابات و اجتماعات اعتراضی کارگران هفت‌تپه از ۹۷ تاکنون توانسته استمرار پیدا کند، در اثر تلاش و فعالیت کارگران پیشرو به‌ویژه بخش متشکل آن‌ها در تشکل مستقل کارگری بوده است. همین تشکل مستقل کارگران هفت‌تپه در محل کار و تولید است که تا حدود زیادی توانسته است کاهش نسبی حضور سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه در محل کار و آسیب‌هایی که ارتجاع سرکوبگر حاکم در این زمینه بر سندیکا وارد ساخته جبران کند. ارتجاع حاکم تشکل مستقل کارگری را برنمی‌تابد و برای نابودی کامل یا دست‌کم تضعیف آن به هرگونه اقدامی دست می‌زند.ارتجاع حاکم به‌شدت از تشکل‌های توده‌ای کارگری وحشت دارد.اعمال سرکوب و خشونت علیه سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه و سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه به‌وضوح این را نشان داده است. طبقه و ارتجاع هار حاکم با سرکوب و بازداشت و زندان‌های درازمدت فعالان سندیکایی، تعقیب و پیگرد مستمر امنیتی- قضایی، ممانعت از برگزاری جلسات وسیع و مجامع عمومی، عملاً کارکرد سندیکا در هیئت یک تشکل توده‌ای را زایل ساخته است.بااین‌همه فعالان سندیکایی ولو در ابعادی محدود‌تر و با در نظر گرفتن شدت سرکوب و خفقان و رعایت نکاتی که متضمن ادامه کاری باشد، به فعالیت‌های خود ادامه داده‌اند. تشکل‌های مستقل کارگری که با نیروی خود کارگران ایجاد می‌شوند در هراندازه که برای تحقق مطالبات کارگران مبارزه می‌کنند، مستقل از هر نامی که داشته باشند باید موردحمایت قرار گیرند. نباید گذاشت افراد یا گرایش‌هایی از درون یا بیرون جنبش کارگری تشکل‌های مستقل کارگری را که مدافع منافع طبقه کارگر هستند، در برابر هم قرار دهند. یادآوری یک نکته بسیار مهم و ضروری است که تشکل‌های مستقل کارگری تمام تخم‌مرغ‌ها را در سبد علنی کاری صرف قرار ندهند بلکه تلفیق مناسبی از فعالیت علنی و غیرعلنی را به نحوی سازمان دهند که دچار کم‌ترین آسیب‌ها و ضربات پلیسی شوند.
افزون بر رعایت اکید موضوع فوق، نکته بسیار مهم دیگر در شرایط سیاسی کنونی، عطف توجه به مضمون فعالیت تشکل مستقل کارگری است. فعالیت مبارزاتی این‌گونه تشکل‌ها دست‌کم سه عرصه را دربر می‌گیرد. نخست؛ آنچه در درون یک بخش معین کارگری و مجموعه مطالبات کارگرانی که تشکل را ایجاد نموده‌اند، جهت فعالیت تشکل مستقل را تعیین می‌کند. جهت دیگر فعالیت یک تشکل مستقل کارگری اما آن مسائلی است که فراتر از یک بخش معین کارگری است و به‌کل کارگران آن رشته و فراتر از آن در سطح طبقه کارگر مطرح است. به‌عبارت‌دیگر، مسائل و خواست‌های عمومی طبقه کارگر، جهت فعالیت تشکل مستقل کارگری را تعیین می‌کند. اما نکته بسیار مهم دیگر به‌ویژه در شرایط سیاسی و متحول کنونی، جهت‌گیری تشکل‌های مستقل کارگری فراتر از خواست‌های اخص کارگری است. طبقه کارگر و تشکل‌های مستقل کارگری نمی‌توانند نسبت به مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی که در مقیاس کل جامعه جاری هستند بی‌تفاوت باشند. به‌عنوان‌مثال تشکل مستقل کارگری نمی‌تواند نسبت به معضلات معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان، دانش آموزان، دانشجویان و سیاست‌های عمومی دولت خنثی و بی‌تفاوت باشد. بنابراین، یکی از عرصه‌های مهمی که باید جهت‌گیری‌ها و مضمون فعالیت تشکل‌های مستقل کارگری باشد، مسائل عمومی جامعه اعم از اقتصادی سیاسی یا اجتماعی است. چنانکه به‌درستی در این هفته‌ها و ماه‌های اخیر مکرر شاهد بوده‌ایم که کارگران هفت‌تپه، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه، سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه، شورای سازمان‌دهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت و برخی از تشکل‌های دیگر در این عرصه‌ها نیز موضع‌گیری و دخالت نموده‌اند. اگرچه این موضع‌گیری‌ها و دخالت‌ها هنوز در مراحل اولیه هست و ناکافی است، اما این‌ها گام‌های مثبتی است که باید مقدمه حضور بیشتر و پررنگ‌تر در این عرصه باشد. بدیهی است که تشکل‌های مستقل کارگری ازجمله تشکل مستقل کارگران هفت‌تپه در محل کار و تولید، با این ویژگی‌ها و خصوصیات می‌توانند نقش مهم‌تر و پررنگ‌تری نه‌فقط در سطح واحد خویش و نه‌فقط در مقیاس کل جنبش کارگری بلکه همچنین می‌توانند نقش مهم‌تر و مؤثرتری در مجموعه تحولات جامعه ایفا کنند.
نظرات شما