«همه ما از «وضعیت جنگ» می‌ترسیم»
اکوادور: دولت “درگیری مسلحانه داخلی” را اعلام کرد. مردم بومی سرخپوست از سرکوب می‌ترسند.
گفتگو با سینچی چیمبا سانتیلان
مصاحبه کننده: آنوشکا اکهارت
(روزنامه دنیای جوان، شنبه ۱۳ ژانویه ۲۰۲۴)
Sinchi Chimba Santillán رهبر جوانان COIQ (هماهنگی سازمان‌های سرخپوستان بومی در کیتو)، یک سازمان مردمی کنفدراسیون ملیت‌های سرخپوستان بومی اکوادور (Conaie) است.
سوال: روز دوشنبه، دولت اکوادور وضعیت فوق العاده اعلام کرد و روز سه شنبه، دانیل نوبوآ، رئیس جمهور این کشور اعلام کرد که این کشور در یک “درگیری مسلحانه داخلی” قرار دارد. چه اتفاقی افتاده؟
پاسخ: اوضاع در اکوادور چندین سال است که کاملاً پیچیده بوده است، غیر نهادی شدن دولت منجر به مشکلات و بی ثباتی‌هایی شده است که اکنون در آن قرار داریم. فرار رئیس مواد مخدر “فیتو” (از زندان) برای ما روشن کرد که جنایات سازمان یافته و قاچاق مواد مخدر در اکوادور بسیار بزرگ‌تر از تخمین بازرسان پلیس اکوادور است. و همچنین قوی‌تر از آنچه دولت حدس می‌زد، اگرچه اکوادور کشوری است که قادر بود تجارت مواد مخدر را کنترل و هدایت کند. اگرچه دولت ابزارهای قانونی برای اجرای یک طرح امنیتی را در اختیار دارد، اما این ابزارها را به جریان نینداخت و در عوض تصمیم گرفت “وضعیت جنگی” علیه مجرمان عادی را اعلام کند، در حالی که اختیارات نیروهای پلیس بر سر جایش باقی است. این بدان معناست که نیروهای پلیس، جنایتکاران معمولی را هدف قرار می‌دهند و مردم غیرنظامی را همچنان به وحشت انداخته و ترور می‌کنند.
سوال: جوامع سرخپوستان بومی و کنفدراسیون ملیت‌های سرخپوستان بومی اکوادور(کونائی) اوضاع فعلی را چگونه ارزیابی می‌کنند؟
پاسخ: بیانیه رسمی شورای حاکم سازمان منطقه ای و ملی ما از ما می‌خواهد که آرامش خود را حفظ کنیم، در مناطق خود متحد بمانیم و اعمال خشونت را گزارش کنیم. همه ما از وضعیت اضطراری می‌ترسیم زیرا نیروهای پلیس می‌توانند وارد خانه‌های ما شده و برای آزار و اذیت ما ادعاهای دروغین مطرح کنند. در طول وضعیت اضطراری‌های گذشته، شاهد بوده ایم که مقامات دولتی حقوق بشر رهبران سرخپوستان بومی را نقض کرده و آنها را به اعمالی متهم کردند که مرتکب نشده بودند.
سوال: همین چند سال پیش، اکوادور یکی از امن‌ترین کشورهای آمریکای لاتین به حساب می‌آمد. اکنون این کشور دارای بالاترین میزان قتل در جهان است. دلیل این تغییر چیست؟
پاسخ: تغییر شدید از ایمن به ناامن در چنین مدت زمان کوتاهی چیزی است که ما به عنوان مردم اقشار پایین جامعه پیش از این شاهد آمدن آن بوده ایم. نمونه‌هایی در چندین کشور همسایه وجود دارد که جناح راست پس از رسیدن به قدرت، خشونت و بیکاری را گسترش می‌دهند، به طوری که دولت، کشور را نظامی می‌کند و به نفع خود قانون می‌گذارد. از اینجا نتیجه می‌گیریم که این موضوع، برنامه ریزی شده است. اکوادور به یکی از امن‌ترین کشورها تبدیل شد زیرا گروه‌های اجتماعی چپ مانند Conaie فشار وارد آوردند و پیشنهادات آنها توسط سیاستمداران پذیرفته شد. به رسمیت شناختن “زمین به عنوان مادر ما” به عنوان یک شخصیت حقوقی، به رسمیت شناختن پزشکی اجدادمان در بیمارستان‌ها، تقویت آموزش دو زبانه بین فرهنگی، ساخت جاده‌ها برای سهولت در فروش محصولات برای ما کشاورزان، همه اینها خواسته‌های Conaie و سایر گروه‌های اجتماعی چپ بودند. ما همچنین از دولت وقت خواستیم بدهی‌های میلیونی نخبگان کشور را وصول کند که البته نخبگان آن را دوست نداشتند.
سوال: چه کسی مسئول تغییرات منفی در اکوادور است؟
پاسخ: به خوبی می‌دانیم که این تغییرات شدید به دلیل ورود راست نئولیبرال به دولت اکوادور است. در هفت سال گذشته، دولت برای کسانی که کشور را اداره می‌کنند و آن را فقیر نگه داشته اند، تخفیف و مزایا ارائه کرده است.
سوال: خشونت چه مشکلاتی را برای سرخپوستان بومی اکوادور ایجاد می‌کند؟
پاسخ: بدترین چیز از دست دادن سرزمین و در نتیجه فرهنگمان است. خشونت همواره به عنوان روشی برای سلطه و بردگی به کار رفته است. در شرایط کنونی که یک دولت نژادپرستانه در قدرت است که در کنار جنبش سرخپوستان بومی نیست، این خشونت حتی جدی‌تر شده است. و ما بیشتر و بیشتر فرهنگ، قلمروها، خرد خود را از دست می‌دهیم.
نظرات شما