زیر پلک‌های بسته شب، گردبادی مهیب نهفته است. گردبادی که ورق را برگردانده و درحال درهم پیچیدن طومار دیکتاتور است. مردم ستم دیده در خیابان‌ها به نبردی خستگی‌ناپذیر با ارتجاع و حاکمیت سرمایه‌داران

نوشتن از گذشته‌ها می‌تواند سودمند باشد. بخصوص در جامعه‌ای مانند جامعه‌ی ما که مرور خاطرات هم می‌تواند بهای سنگینی را در پی داشته باشد. اما بهتر است بیشتر از حال نوشت. حالی که مدام در حالت تغییر و

غروبی که به خون نشست   غروبی ست دل‌انگیز و بهاری دل‌تنگ صبح غمبارتر از تنگ غروب است غروب از شب تاریک ‌دل‌آزار تراز کوه و در و دشت همه تیره‌وتارند. «فدائی خلق رفیق احمد خرم‌آبادی»   سال‌ها

این روزها که مردم در خیابان‌ها متحدانه برای به دست آوردن حق‌وحقوق خود و برانداختن نظم حاکم به پا خاسته‌اند، این روزها که پاسداران سرمایه همانند گذشته ننگین رژیم خون‌خوار جمهوری اسلامی جوانان

ساعت ۱۰ صبح، خیابان خلوت و سرشار از سکوتی طوفانی که نشان از سرمای سخت و سوزان ۹۳ ساله می‌دهد. نوجوانی ۱۵ ساله نشسته بر صندلی مغازهٔ کارگاه تراشکاری، سروصدای دستگاه تراش فرصت نمی‌داد سرودی را که

باد در گوشم می‌پیچد. چند برگ به زمین می‌افتد. تو برگ‌ها را جمع می‌کنی. کنار حوض از دستت سرمی خورند. روی آب می‌نشینند. رقص برگ‌ها را روی آب‌دوست داری. مثل من که وقتی چشم‌هایت تابش خورشید را انعکاس

احزاب شیعه وابسته به ایران بر دولت جدید عراق تسلط دارند [نقش برتر دارند]   هنگامی که یک سال بعد از انتخابات دولتی تشکیل می‌شود، مایه تسکین است، اما در مورد عراق در عین حال مایه نگرانی است.

خیابان به نبردگاه مردم ستم‌کشیده گرسنه تبدیل‌شده است. ارزش واقعی نبردهای خیابانی مردم جان به لب رسیده را که با هر بار حضورشان، صف نیروهای مزدور جنایتکار، ازهم‌پاشیده تر و درهم‌ریخته‌ترمی شود

چهل روز از قتل مهسا امینی دختر نوجوانی که توسط گشت ارشاد دستگیر شد و به خاطر چند تار موی بیرون مانده از روسری اجباری، کشته شد گذشت. اتفاقی که در هیچ کجای دنیا نمی‌توان مانندی برایش پیدا کرد.

(همانطور که از متن نوشتهٔ زیر مشخص است، تاریخ آن مربوط به دو هفتهٔ پیش است. متاسفانه بخاطر بیماری نتوانستم آن را همان موقع تایپ کنم)   چند روزی است زنگ پرطنین انقلاب در فضای جامعهٔ ما بصدا