۸۵ سال پیش در چنین روزهایی اعضای حزب نازی آلمان به منازل، مغازه‌ها و کنیسه‌های یهودیان در شهرهای گوناگون آلمان و اتریش حمله‌ور شدند. در جریان این حملات ۱۳۰۰ یهودی وحشیانه به قتل رسیدند و ۳۰ هزار تن دیگر به اردوگاه‌های کار اجباری تبعید شدند. جنایت‌کاران نازی به رهبری هیتلر خود را نژاد برتر می‌پنداشتند و می‌خواستند آلمان و سپس اروپا را از وجود یهودیان “پاکسازی” کنند. به این اتفاق که در ۹ و ۱۰ نوامبر رخ داد، شب بلورین (به آلمانی کریستال ناخت) گفته می‌شود که آغازی بود برای قتل‌عام یهودیان.
۸۵ سال بعد از شب بلورین که یهودیان تنها به جرم یهودی بودن کشته شدند، دولت صهیونیستی اسرائیل به نام دولت “یهودی” و به نام “نژاد برتر” قتل‌عام فلسطینیان غزه را در ادامه روزهای قبل ادامه داد. در هر دو جنایت علیه بشریت، قاتلان خود را نژاد برتر دانسته و به خود حق دادند زنان و کودکان و دیگر غیرنظامیان را کشتار کنند. بهانه‌ی نازی‌ها در شب بلورین قتل منشی سوم سفارت آلمان در پاریس توسط یک نوجوان ۱۷ ساله یهودی بود، نوجوانی که در اعتراض به فرستادن پدر و مادرش به اردوگاه کار اجباری دست به این اقدام زده بود. ۸۵ سال بعد کودکان و زنان و دیگر غیرنظامیان فلسطینی به بهانه‌ی حمله حماس به اسرائیل کشتار شدند، گروهی که اسرائیل خود عامل به قدرت رسیدن‌اش در غزه بود.
۳۶ روز از جنگ ارتجاعی دولت نژاد پرست اسرائیل و گروه جنایتکار حماس گذشت. براساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، بیش از ۴۰ درصد فلسطینیانی که در این جنگ ارتجاعی جان خود را از دست دادند، کودک بودند.
هیچ نقطه‌ای در نوار غزه برای غیرنظامیان امن نیست، هیچ نقطه‌ای! نه بیمارستان، نه مدارس، نه پناهگاه‌های سازمان ملل، نه کلیسا و نه جنوب غزه، جایی که ارتش اسرائیل از مردم شمال غزه می‌خواهد برای درامان ماندن از بمباران‌ها به آن منطقه بروند، اما همان منطقه را هم روزانه بمباران می‌کند. ارتش اسرائیل حتا گذرگاهی را که برای بیرون رفتن غیرنظامیان از شهر غزه باز کرده بود، بمباران کرد. یک دختر جوان فلسطینی ساکن غزه که همراه خانواده به جنوب رفته بود و به دلیل نداشتن سرپناه، فقدان امکانات و بمباران‌های اسرائیل مجبور به بازگشت به شهر غزه گردید، می‌گوید: “من می‌خواهم داستانم را به گوش دنیا برسانم چون تنها یک عدد نیستم”. یک جوان فلسطینی که در جریان بمباران اردوگاه جبالیا در شمال غزه جان خود را از دست داد، پیش از مرگ گفته بود: “بمب بعدی کی می‌افتد که بمیریم و راحت شویم؟”. این‌ها واقعیت‌های دردناکی هستند که در پیش چشمان مردمان جهان، بیش از دو میلیون انسان، از کودک تا افراد سالمند لحظه لحظه‌ی آن را زندگی می‌کنند.
در این مدت کوتاه تعداد غیرنظامیان فلسطینی که جان خود را از دست دادند از تعداد غیرنظامیان اوکراینی در جنگ ارتجاعی دولت‌های روسیه و اوکراین که ۲۱ ماه از آن می‌گذرد، بسیار فراتر رفته است. جنگ کثیفی که هر روز از مردم ستم‌دیده‌ی فلسطین صدها قربانی می‌گیرد. براساس آمارهای منتشره تاکنون ۱۱ هزار فلسطینی جان خود را از دست داده‌اند و حدود ۳۰۰۰ نفر دیگر هم‌چنان زیر آوار هستند که بیش از نیمی از آن‌ها کودک می‌باشند. تاکنون بیش از صد تن از کارکنان سازمان ملل از معلم تا پزشک، پرستار و یا کارمندان اداری جان خود را از دست داده‌اند. برخی از آن‌ها به همراه اعضای خانواده‌شان کشته شدند. مارگارت هریس، سخنگوی سازمان جهانی بهداشت ۱۹ آبان گفت: “۲۰ بیمارستان از ۳۶ بیمارستان این منطقه به طور کامل از کار افتاده‌‌اند”.
در حالی که دولت اسرائیل تعداد بالای تلفات غیرنظامی را انکار می‌کند، سازمان بهداشت جهانی بر قابل اعتماد بودن این آمارها صحه گذاشته است. حتا باربارا لیف معاون وزیر خارجه آمریکا در امور خاورنزدیک در نشست کمیته امور خارجی کنگره گفت: “تعداد کشته‌شدگان فلسطینی احتمالا از آمار اعلام شده از سوی وزارت بهداشت فلسطین بیشتر است”.
روز جمعه در جریان حمله ارتش اسرائیل به بیمارستان “الشفا” بزرگترین بیمارستان غزه، بار دیگر تعدادی از غیرنظامیانی که در حیاط بیمارستان پناه گرفته بودند از جمله تعدادی کودک کشته شدند. محمد ابوسلمیه، مدیر بیمارستان با رد ادعای ارتش اسرائیل در مورد مقر فرماندهی حماس در زیر ساختمان بیمارستان، گفت: “این دروغ محض است، نیروهای اسرائیلی به خوبی می‌دانند که اینجا هیچ مقر فرماندهی یا تونلی در زیر بیمارستان وجود ندارد. کارکنان سازمان ملل و دیگر سازمان‌های بین‌المللی همه در اطراف این بیمارستان هستند. به همین منظور دو هفته پیش نیز گروهی از خبرنگاران رسانه‌های جهانی از بیمارستان و مناطق اطراف آن بازدید کردند”.
در حالی که غزه در زیر بمباران‌های ارتش اسرائیل وضعیتی فاجعه‌بار دارد، در کرانه باختری نیز در طی این مدت حدود ۱۸۰ فلسطینی توسط ارتش اسرائیل و یا در حمله شهرک‌نشین‌های صهیونیست کشته شدند و صدها تن نیز دستگیر شدند. دولت اسرائیل برای کنترل اوضاع و جلوگیری از حمایت فلسطینیان کرانه باختری از غزه، جو امنیتی شدیدی در کرانه باختری حاکم کرده است. در داخل اسرائیل نیز هرگونه تظاهرات در محکومیت قتل‌عام مردم فلسطین و ادامه جنگ ممنوع شده است و چند تن از فلسطینی‌های ساکن اسرائیل از جمله محمد برکه رئیس “کمیته عالی پیگیری شهروندان عرب – اسرائیلی” و نماینده پیشین پارلمان اسرائیل دستگیر شدند.
یکی دیگر از اقدامات دولت اسرائیل برای تشدید فشار بر مردم ستم‌دیده‌ی فلسطین، اخراج کارگران فلسطینی نوار غزه و حتا کرانه باختری است که پیش از این اجازه کار در اسرائیل را داشتند.
سازمان جهانی کار (ILO) در بولتنی که روزهای گذشته در مورد تاثیر جنگ بر بازار کار و معیشت مردم در کرانه باختری و نوار غزه منتشر کرد، نوشته است که حداقل ۶۱ درصد از اشتغال معادل ۱۸۲ هزار شغل در نوار غزه و ۲۴ درصد از اشتغال معادل ۲۰۸ هزار شغل در کرانه باختری در این مدت کوتاه از دست رفته است (میزان بیکاری در کرانه باختری کمتر از نوار غزه و تعداد فلسطینیانی که اجازه کار در اسرائیل داشتند در کرانه باختری بسیار بیشتر از نوار غزه بوده است).
هم‌چنین براساس تصمیم کابینه دولت اسرائیل، تمام کارگران ساکن غزه که دارای مجوز کار در اسرائیل بودند اخراج شدند، تعدادی از این کارگران هنگام اخراج به ظن همکاری اقوام آن‌ها با گروه حماس مورد بازجویی و حتا ضرب و شتم نیروهای ارتش اسرائیل قرار گرفتند.
در اثر محاصره غزه در طول این سال‌ها و عواملی دیگر از جمله فساد مقامات دولتی گروه حماس، نیمی از جمعیت غزه بیکار هستند و فقر ابعادی دهشتناک گرفته است. از همین رو کار برای فلسطینیان در اسرائیل بسیار اهمیت دارد. در حالی که دستمزد متوسط یک کارگر در غزه حدود ۶۰ شکل (واحد پول اسرائیل) است، کارگرانی که اجازه کار در اسرائیل دارند به‌طور متوسط روزانه حدود ۴۰۰ شکل دستمزد می‌گیرند.
در مجموع تنها ۷۰۰۰ فلسطینی ساکن نوار غزه اجازه کار در اسرائیل را داشتند که قرار بود این تعداد به ۲۰ هزار نفر برسد. حتا محمد العمادی فرستادهٔ قطر در نوار غزه که با مقامات دولت اسرائیل و حماس مرتب در ارتباط است، گفته بود که دولت اسرائیل وعده داده است تا مجوز کار را به ۳۰ هزار نفر برساند. اما اکنون با بروز جنگ بین دولت اسرائیل و حماس نه فقط کارگران فلسطینی شاغل در اسرائیل از کار و هرگونه درآمدی محروم شدند، بلکه بسیاری از کارگران فلسطینی در نوار غزه و کرانه باختری نیز شغل و درآمد خود را از دست دادند که منجر به تشدید فقر در میان مردم ستم‌دیده فلسطین شده است.
در این میان، به‌رغم فشار افکار عمومی مردم در اقصا نقاط جهان به دولت‌های خود، برای پایان دادن به کشتار فلسطینیان توسط دولت اسرائیل، این دولت هم‌چنان بی‌پروا و بدون توجه به افکار عمومی مردم جهان به حملات بی‌پایان خود ادامه می‌دهد. این‌که دولت اسرائیل بی‌محابا به اقدامات جنایتکارانه‌ی خود ادامه می‌دهد، ریشه در این واقعیت دارد که دولت آمریکا و اتحادیه اروپا بی‌قیدوشرط از دولت اسرائیل حمایت می‌کنند، دولت‌هایی که با کمک‌های مالی و تسلیحاتی به دولت اسرائیل، هزینه اصلی جنگ را برعهده دارند. از سوی دیگر به‌غیر از دولت آمریکا و اتحادیه اروپا، دولت‌های دیگر نیز براساس منافع خود تنها به دادن شعار و صدور قطعنامه بسنده می‌کنند، از نشست‌های بی‌نتیجه شورای امنیت تا نشست سران کشورهای “عرب” و “اسلامی”، تنها شعار و دروغ.
در این میان هم‌چنین نباید نقش غول‌های رسانهای را در این جنگ کثیف علیه مردم فلسطین نادیده گرفت. این رسانهها که عموما در دست سرمایه‌داران بزرگ و گاه دولت‌های این کشورها هستند، عموما در انطباق با سیاست دولت‌ها، در شکل دادن به افکار عمومی مردم این کشورها نقش ایفا می‌کنند. در همین جنگ دولت اسرائیل و گروه حماس که به قتل‌عام مردم فلسطین منجر شده است، این رسانهها ابتدا با برجسته‌کردن جنایت حماس به توجیه جنایات دولت اسرائیل تحت عنوان “حق اسرائیل برای دفاع از خود” پرداختند و سعی کردند با تئوریزه کردن آن، افکار عمومی را در حمایت از جنایات دولت اسرائیل بسیج کنند. جو به‌گونه‌ای شد که هرگونه حمایت از مردم غزه در برخی از کشورهای اروپایی هم‌چون فرانسه و آلمان ممنوع اعلام شد و این رسانهها هیچ اعتراضی به این نقض بدیهی حقوق انسان‌ها نکردند.
اما با گذشت چندی، به دلیل انعکاس وسیع جنایات دولت اسرائیل در غزه بویژه در شبکه‌های اجتماعی، به‌نحوی که مکرون رئیس‌جمهور فرانسه هم‌چون برخی دیگر از سیاستمداران، مجبور به اعتراف شد و گفت: “هیچ منطق و دلیل موجهی در بمباران غزه وجود ندارد و این کودکان، زنان و افراد سالخورده هستند که زیر بمباران‌ها کشته می‌شوند”، این رسانهها به روش دیگری روی آورده‌اند. در روزهای اخیر، آن‌ها سعی می‌کنند تا حد امکان با گرفتن ظاهری “بی‌طرف” جنایاتی را که دولت اسرائیل در کشتار غیرنظامیان در غزه انجام می‌دهد، در پرده‌ای از ابهام فرو برند. برای نمونه با بیان این‌که “منبع انفجار معلوم نیست” یا “دولت اسرائیل می‌گوید انفجار کار گروه حماس است و ما قادر به تایید ادعای هیچ‌کدام نیستیم”، تا آن‌جا که بتوانند دولت اسرائیل را از زیر ضربه افکار عمومی بیرون بکشند. برای این رسانهها این موضوع نیز مهم است که در شرایط کنونی حمایت یک‌جانبه و افراطی از اقدامات جنایتکارانه‌ی اسرائیل منجر به بی‌اعتباری این رسانهها در افکار عمومی شده و در نتیجه از نقش و نفوذ این رسانهها کاسته خواهد شد.
تنها مقایسه‌ای بین عملکرد غول‌های رسانهای در جریان جنگ ارتجاعی دولت‌های روسیه و اوکراین و جنایات دولت روسیه در اوکراین با عملکرد این رسانهها در جریان جنگ ارتجاعی دولت اسرائیل و گروه حماس به‌خوبی هدفمند حرکت کردن این رسانهها را آشکار می‌سازد. در جریان جنگ دولت‌های روسیه و اوکراین این رسانهها با تبلیغات بسیار جنایات دولت روسیه را بازتاب می‌دادند و حتا گاه اشتباهات ارتش اوکراین در بمباران مناطق مسکونی و قتل غیرنظامیان اوکراینی را بدون هیچ‌گونه تحقیق مستقلی و تنها براساس اعلام دولت اوکراین برعهده دولت روسیه می‌انداختند. نحوه برخورد رسانه‌های امپریالیستی به جنگ اسرائیل و حماس نیز تابع همین قاعده بوده است. خبر رسانی، تهیه گزارش و شیوه برخورد رسانه های کشور های امپریالیستی برپایه اراده و منافع طبقه و دولت حاکم بر این کشورها تعیین می شود. از نحوه‌ی انتخاب تیتر اخبار تا متن گزارشات، همگی نشان از همراهی این رسانهها با سیاست‌های دولت حاکم در این کشورها دارد.
اما برخلاف دولتمداران و رسانه‌های آن‌ها، فریاد اعتراض به قتل‌عام مردم فلسطین در همه جا بلند شده است. در شنبه‌ای که گذشت در بسیاری از شهرهای بزرگ و حتا کوچک جهان تظاهراتی به نفع مردم فلسطین و علیه قتل‌عام این مردم برگزار شد. در لندن بیش از ۳۰۰ هزار نفر در این تظاهرات شرکت کردند. در تظاهرات هفته گذشته لندن، یک یهودی اسرائیلی که در تظاهرات شرکت کرده بود، می‌گوید: “والدین من در جریان هولوکاست کشته شدند. من از قتل‌عام مردم نمی‌توانم حمایت کنم. من اینجا هستم برای مردم فلسطین. ما تظاهرکنندگان بر این باوریم که آن‌چه دولت انگلیس انجام می‌دهد درست نیست. دولت انگلیس از این قتل‌عام پشتیبانی می‌کند، هم از نظر نظامی و هم از نظر مالی. بی بی سی نیز از این قتل‌عام حمایت می‌کند. این غیرقانونی و بی اخلاقی است. ما هرگز این کار را تایید نمی‌کنیم. من به عنوان یک یهود و یک اسرائیلی علیه این سیاست هستم. در بیش از ۶۰ مکان علیه این سیاست در انگلیس اعتراض شده است. مردم هرگز این جنایات را تایید نمی‌کنند”.
نظرات شما