نوزدهمین کنفرانس سازمان فدائیان (اقلیت) طی روزهای نهم تا یازدهم مهرماه ۱۴۰۲ برگزار شد. کنفرانس های سازمان که بالاترین ارگان سازمانی ما محسوب می شوند و از قدرات تصمیم گیری یک کنگره برخوردارند، هر دو سال یکبار تشکیل می شوند. این کنفرانس ها، عملکرد سیاسی – تشکیلاتی سازمان و وظایف کمیته اجرایی که رهبری تشکیلات را در فاصله دو کنفرانس بر عهده دارد، مورد ارزیابی قرار می دهند. کنفرانس همچنین وظایف سیاسی، تشکیلاتی و تاکتیک های سازمان را در دوره دو سال آینده تعیین و کمیته اجرایی جدیدی را انتخاب می کند.
کمیته اجرایی سازمان به روال همیشگی، سه ماه پیش از برگزاری هر کنفرانس، اسنادی را که قرار است به کنفرانس ارائه شود، در اختیار اعضا و پیش عضوهای سازمان قرار می دهد تا بحث و بررسی کافی پیرامون آن ها صورت گیرد و چنانچه نقد و اصلاحی در مورد آنان وجود دارد به بحث گذاشته شود تا شرکت کنندگان در کنفرانس با آمادگی لازم در این اجلاس عالی سازمان حضور یابند. علاوه بر اسناد ارائه شده، چنانچه رفقای سازمان نیز قطعنامه های پیشنهادی داشته باشند بتوانند برای بحث به تشکیلات ارائه دهند تا در کنفرانس پیرامون آن ها نیز بحث و تصمیم گیری شود.
اسناد ارائه شده به کنفرانس نوزدهم، شامل “گزارش عملکرد تشکیلاتی سازمان” در فاصله دو کنفرانس، “قطعنامه در مورد اوضاع سیاسی، وظایف و تاکتیک های سازمان”، “قطعنامه در مورد جنبش کارگری” و “قطعنامه پیرامون جنبش زنان” بود.
در نخستین روز و به هنگام شروع کنفرانس، یکی از رفقای کمیته اجرایی ضمن خوش آمدگویی به رفقای شرکت کننده در کنفرانس، رفقایی را که برای اولین بار در کنفرانس های سازمان شرکت می کردند، معرفی کرد و سپس با اعلام یک دقیقه سکوت و برخاستن رفقای حاضر در کنفرانس، یاد و خاطره ماندگار جانفشانان سازمان و همه جانفشانان راه آزادی و سوسیالیسم گرامی داشته شد. و به این ترتیب کنفرانس ۱۹ سازمان کار رسمی خود را آغاز کرد.
پس از اجرای یک دقیقه سکوت، به درخواست نماینده کمیته اجرایی، یک هیأت رئیسه سه نفره برای پیشبرد مباحث کنفرانس توسط حاضرین انتخاب شدند. با انتخاب هیأت رئیسه، عملا مسئولیت کمیته اجرایی سابق به پایان رسید.
هیأت رئیسه قبل از هر چیز ، آیین نامه اجلاس و روال کار کنفرانس را که از قبل آماده و در اختیار آنان قرار گرفته بود، به بحث گذاشت. پس از بحث و بررسی لازم، آیین نامه فوق به رأی گذاشته شد و به اتفاق آرا به تصویب رسید.
بخش نخست کنفرانس به گزارش عملکرد تشکیلاتی و سیاسی ارگان ها و کمیته های مختلف سازمان اختصاص یافت. در بررسی این بخش از اسناد کنفرانس، یکی از رفقای کمیته اجرایی پیرامون گزارش تشکیلاتی به اختصار توضیحاتی را به جمع ارائه داد. پس از آن، رفقای حاضر، پرسش هایی را مطرح نموده و در ادامه نظرات تکمیلی و انتقادات خود را در مورد گزارش تشکیلاتی عنوان نمودند و در ارتباط با فعالیت های دو سال آینده سازمان نیز پیشنهادهای خود را مطرح کردند.
بخشی از این گزارش تشکیلاتی به فعالیت رفقای داخل کشور اختصاص داشت. رفقای حاضر در کنفرانس که گزارش فعالیت سازمان در داخل کشور را با علاقه دنبال کرده بودند، خواهان توضیحات بیشتری در مورد جزئیات این قسمت از گزارش بودند، که یکی از رفقای کمیته اجرایی شمه ای از فعالیت رفقای داخل و دشواری های فعالیت آنان خاصه انبوه سختی ها و مشکلاتی را که رفقای ما در داخل با آن دست به گریبانند، ارائه داد. این بخش از گزارش با توجه به تاثیرات جنبش انقلابی نیمه دوم ۱۴۰۱ و با توجه به اینکه رفقایی از داخل کشور در کنفرانس نوزدهم سازمان حضور داشتند، به نحو پر شوری مورد استقبال و تشویق و حمایت کنفرانس قرار گرفت.
پس از پاسخ به پرسش ها و انجام دو دور بحث و گفتگو پیرامون گزارش تشکیلاتی، هیأت رئیسه مطابق آیین نامه مصوب کنفرانس، کفایت بحث را اعلام کرد و گزارش تشکیلاتی به رای گذاشته شد که با ۱۰۰ درصد آرای موافق به تصویب رسید.
بعد از مباحث مربوط به گزارش عملکرد تشکیلاتی و سیاسی سازمان در فاصله دو کنفرانس ۱۸ تا ۱۹، نوبت به بحث و بررسی قطعنامه ها رسید. در این بخش از کنفرانس، علاوه بر اعضا، چندین نفر از رفقای هوادار نزدیک به سازمان هم حضور داشتند که اغلب آنان در مباحث مربوط به بحث های قطعنامه ای بسیار فعال بودند.
در بررسی قطعنامه ها، ابتدا “قطعنامه در مورد اوضاع سیاسی، وظایف و تاکتیک های سازمان” در دستور کار اجلاس قرار گرفت. از آنجا که این قطعنامه در مباحث درونی پیش از کنفرانس مورد بحث و بررسی قرار گرفته و در همین رابطه علاوه بر پاسخگویی به برخی پرسش ها، پیشنهاداتی هم مطرح شده بود، ابتدا یکی از اعضای کمیته اجرایی در ارتباط با پیشنهادات و پرسش های مطرح شده و همچنین ضرورت به روز کردن آن توضیحاتی به اجلاس ارائه داد و پس از آن بحث و بررسی قطعنامه آغاز شد. رفقای حاضر در کنفرانس به رغم مباحث صورت گرفته در دوره تدارک کنفرانس، باز هم فعالانه در مباحثات شرکت کرده و نقطه نظرات و پیشنهادات اصلاحی خود را چه به صورت شفاهی و چه به صورت مکتوب ارائه دادند.
در خاتمه دو دور بحث و با اعلام اینکه برخی پیشنهادات در آن لحاظ خواهد شد، “قطعنامه در مورد اوضاع سیاسی، وظایف و تاکتیک های سازمان” از طرف هیأت رئیسه به رأی گذاشته شد. این قطعنامه با ۱۰۰ درصد آرای موافق به تصویب کنفرانس رسید.
در سومین روز کنفرانس، ابتدا بررسی “قطعنامه در مورد جنبش کارگری” و پس از آن بررسی “قطعنامه پیرامون جنبش زنان” در دستور کار کنفرانس قرار گرفت. در آغاز به کار این بخش، نخست یکی از رفقای کمیته اجرایی سابق توضیحاتی در مورد قطعنامه کارگری و ضرورت به روز شدن آن ارائه داد. پس از آن طی دو دور بحث و بررسی، رفقای حاضر در کنفرانس نظرات خود را پیرامون این قطعنامه مطرح نموده و پیشنهادهایی هم برای تکمیل آن ارائه دادند. در پایان مباحث مربوط به این بخش، “قطعنامه در مورد جنبش کارگری” توسط هیأت رئیسه به رأی گذاشته شد. این قطعنامه هم با ۱۰۰ درصد آرای موافق شرکت کنندگان به تصویب رسید.
دستور کار بعدی کنفرانس، بررسی “قطعنامه پیرامون جنبش زنان” بود. در بررسی این قطعنامه نیز همانند دو قطعنامه دیگر، ابتدا یکی از رفقای کمیته اجرایی سابق توضیحاتی را پیرامون قطعنامه فوق ارائه داد. از آنجاییکه این قطعنامه بر بستر ۴۴ سال مبارزات زنان بویژه با تاثیر پذیری از جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” در نیمه دوم سال گذشته تدوین شده بود، از طرف رفقای حاضر در اجلاس، بویژه از طرف رفقای زن از زوایای گوناگون مورد بحث و بررسی و حمایت قرار گرفت و در همین رابطه پیشنهادهای اصلاحی لازم نیز ارائه گردید. در انتهای مباحث مربوط به این بخش، هیأت رئیسه با قید اینکه پیشنهادات اصلاحی رفقا در قطعنامه لحاظ خواهد شد، “قطعنامه پیرامون جنبش زنان” را به رأی گذاشت. این قطعنامه نیز همانند دو قطعنامه دیگر با رأی موافق ۱۰۰ درصد آرای رفقای حاضر در کنفرانس تصویب شد.
در این کنفرانس هم، همانند کنفرانس های قبل، پیام هایی از طرف اعضا و هواداران سازمان در داخل کشور ارسال شده بود که این پیام ها در فواصل مباحثات پیرامون قطعنامه ها قرائت شد که مورد توجه و تشویق شرکت کنندگان در کنفرانس قرار می گرفت.
پیام های رسیده از داخل عبارتند از: “پیام فعالین و هواداران سازمان فدائیان (اقلیت) – داخل کشور”، “پیام از طرف هواداران و کارگران و زحمتکشان هسته ی زاگرس مرکزی” و “پیام هسته کارگری حمید اشرف و فعالان کارگری جنوب” و همچنین پیام تبریک توسط “هسته اقلیت” به مناسبت برگزاری نوزدهمین کنفرانس سازمان بود که همه این پیام ها در همین شماره نشریه کار درج شده اند.
در این کنفرانس به روال کنفرانس های قبلی، در مورد ارسال پیام یا پیام هایی به داخل کشور نیز پیشنهاداتی از طرف رفقا مطرح گردید که تصمیم گیری در مورد آن به رفقای کمیته اجرای منتخب کنفرانس ۱۹ واگذار شد. از جمله دیگر وظایف کنفرانس، انتخاب رهبری جدید سازمان بود که تا کنفرانس بعدی پیشبرد وظایف سیاسی و تشکیلاتی تعیین شده از سوی کنفرانس را عهده دار خواهد بود. نظر به اینکه کنفرانس ۱۹ تصمیم به افزایش تعداد اعضای کمیته اجرایی گرفت، لذا، اعضای کمیته اجرایی سازمان در این دوره حدود دو برابر دوره های قبل شد.
از ویژگی های دیگر کنفرانس ۱۹، حضور رفقایی از داخل کشور در این کنفرانس بود. به هنگام گزارش دهی رفیقی از داخل کشور که خود شاهد عینی و عملی مبارزات قهرمانه زنان و جوانان دلاور ایران در جنبش انقلابی “زن، زندگی، آزادی” بود، فضای کنفرانس آنچنان تحت تاثیر گزارش این رفیق قرار گرفت که سالن کنفرانس یکسره با شور و شادمانی در آمیخت. بدین سان نوزدهمین کنفرانس سازمان فدائیان (اقلیت) با افتخار و موفقیت و سربلندی در روز یازدهم مهر ماه ۱۴۰۲، با طنین پر قدرت سرود انترناسیونال همراه با مشت های گره کرده و با عزمی راسخ تر از همیشه برای پیشبرد اهداف و آرمان های سوسیالیستی و کارگری سازمان به کار خود پایان داد.
نظرات شما