به‌رغم شرایط سیاه کرونایی، امسال اول ماه مه روز جهانی کارگر در ایران با شکوه بسیار برگزار شد و به نمایش تقابل و مقابله کارگران با طبقه حاکم سرمایه‌دار و ایادی آن تبدیل شد.
در این روز در تعدادی از شهرها و مراکز کارگری ایران از جمله تهران، کرج، اصفهان، شوش، هفت‌تپه، سنندج، مریوان، تبریز، رشت، مشهد، اراک، خرم‌آباد و کرمانشاه روز جهانی کارگر پاس داشته شد.
در هفت تپه بخشی از کارگران به نمایندگی از دیگرکارگران که به دلیل تداوم تولید هم‌چنان بر سر کار بودند، در محل همیشگی تجمعات، گرد آمدند و بعد از سخنرانی دو تن از نمایندگان کارگران در محوطه کارخانه دست به راهپیمایی زدند. عباسی منجزی یکی از نمایندگان کارگران در سخنرانی خود بر خواست‌های کارگران از جمله خلع ید از بخش خصوصی و بازگشت به کار کارگران اخراجی از جمله اسماعیل بخشی و محمد خنیفر تاکید کرد. او ریشه کردن فساد در کلیه دستگاه‌های حکومتی را علت مماشات قوه قضائیه با مالکان کنونی هفت تپه دانست و گفت: “یک نمونه در این کشور نشان بدهید که می‌توانید با مفسدان برخورد کنید… وقتی فساد ریشه دواند و سیستمی شد مانند بیماری است که به سرطانی دچار شده که هیچ راهی برای بهبودی ندارد… ما تاکنون مطالباتمان رو بدست نیاوردیم اما با اتحاد خودمان خواهیم توانست به خواست‌های خودمون برسیم و بقای هفت‌تپه را تضمین کنیم… ما تا زمانی که به خواست‌های‌مان نرسیم به اعتراضات‌مان ادامه خواهیم داد”. بعد از سخنان عباسی، کارگران با شعار “کارگر هفت‌تپه اتحاد اتحاد” دست به راهپیمایی زدند.
کارگران هفت تپه در روزهای گذشته بیانیه‌ای نیز منتشر کرده بودند که در بخشی از آن آمده بود: “تجربه ما می‌گوید که ایجاد اتحاد گسترده کارگری ساده نیست اما عملی است. هرگاه کارگران با خرد جمعی وارد عمل شوند میتوانند به قدرت اتحادشان تکیه کنند و به اهداف خود برسند. ما تاکنون اساسا با اتکا به خرد جمعی و شورایی حرکت کرده‌ایم، چرا که ما کارگریم و منافع واحد داریم و ناچاریم به یکدیگر تکیه کنیم. پس می‌بایست رمز موفقیت یعنی اتکا به خرد جمعی را تکثیر کنیم و مشکلات را یکی پس از دیگری از سر راه برداریم.”
در سنندج قرار بود در محل شهرک صنعتی شماره ۲ مراسم گرامی‌داشت روز جهانی کارگر برگزار شود که با حمله نیروهای امنیتی و پلیس جمهوری اسلامی تعدادی از حاضران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و چند تن از جمله شیث امانی و هوشنگ کریمی دستگیر شدند.
در شوش کارگران بازنشسته نیشکر هفت تپه، کاغذ پارس و شرکت قند پارس با تجمع در برابر اداره تامین اجتماعی وسپس راهپیمایی و سردادن شعارهایی هم‌چون مرگ بر ستمگر درود بر کارگر، هم دولت هم مجلس بس است فریب ملت، این همه بی عدالتی هرگز ندیده ملتی، وعده وعید کافیه سفره ما خالیه خواست‌های خود را فریاد زدند.
در کرج نیز تجمعی به این مناسبت برگزار شد. براساس گزارشاتی که در شبکه‌های اجتماعی از تجمع کرج منتشر شده ماشین‌های پلیس در برابر تامین اجتماعی ایستاده بودند و به همین دلیل حاضران به وسط بولوار رفته و به سردادن شعار پرداختند که ماشین‌های گذری نیز با به صدا درآوردن بوق از آن‌ها حمایت می‌کردند.
درد ما درد شماست مردم به ما ملحق شوید، کارگر روزت مبارک، دولت غارتگران دشمن زحمتکشان، از بس دروغ شنیدیم ما دیگه رای نمیدیم، کارگر زندانی آزاد باید گردد و اسماعیل گرامی آزاد باید گردد از جمله شعارهای شرکت کنندگان در این تجمع بود که اغلب بازنشسته بودند. در پی حمایت ماشین‌های عبوری از بازنشستگان، نیروهای انتظامی از بازنشستگان خواستند تا از وسط بولوار به کنار تامین اجتماعی بیایند وگرنه مجبور به بازداشت آن‌ها هستند که یک کارگر بازنشسته خطاب به آن‌ها گفت: “ما رو ببرید زندان، غذا هم بدید، یکی از سر سفره‌ی ما کم میشه و به جاش بچه‌مون سیر میشه” که جمعیت او را به شدت تشویق کرد. در نهایت نیز ادامه تجمع در برابر اداره تامین اجتماعی برگزار شد.
در اصفهان نیز حضور نیروهای سرکوب رژیم از نیروهای انتظامی تا گارد ویژه نسبت به گذشته پُررنگ‌تر بود و نیروهای سرکوب قبل از برگزاری تجمع با ماشین‌های خود در محل حضور داشتند. به همین دلیل تجمع کمی دیرتر (ساعت ۱۱ به جای ده و نیم) و با شعار زنان بازنشسته “از بس دروغ شنیدیم، ما دیگه رای نمیدیم” شروع شد. سر دادن شعار از سوی زنان بازنشسته باعث شد تا دیگران که به صورت پراکنده جمع شده بودند در برابر اداره تامین اجتماعی جمع شده و شعارهای‌شان را سر بدهند.
حقوق نصف و نیمه دزدی به سبک بیمه ، تامین اجتماعی چه اسم اشتباهی، پول های نفت کجا رفت به جیب زالو‌ها رفت، زن و مرد کارگر متحد وهم سنگر، سرمایه از روز ازل نبوده سرمایه‌دار حق ما را ربوده، از جمله شعارهای این روز بود.
در این تجمع هم‌چنین یکی از کارگران بازنشسته سخنان کوتاهی از درد و رنج و مشکلات درمان و معیشت خود گفت که بارها مورد تشویق و تحسین حاضران قرار گرفت.
در ادامه تجمع، چند افسر نیروی انتظامی به میان تجمع‌کنندگان آمد و از طرف مسئولین تامین اجتماعی خواستند تا چند نفر از افراد به نمایندگی از دیگران برای مذاکره به داخل ساختمان بروند که با مخالفت تجمع کنندگان مواجه شدند. در پایان تجمع کنندگان از اداره تامین اجتماعی واقع در خیابان عباس‌آباد تا انتهای آن که منتهی به خیابانی بزرگتر و مرکز شهر بود به فاصله کوتاهی با سردادن شعار، دست به راهپیمائی زدند.
اما مهم‌ترین و برجسته‌ترین نمایش خیابانی در خیابان‌های تهران رخ داد. در این روز مزدوران “خانه کارگر” دست در دست نیروهای سرکوب رژیم تلاش کردند تا مانع برگزاری مراسم اول ماه مه توسط کارگران شده و این مراسم را به یک نمایش دولتی تبدیل کنند. از همین رو مزدوران “خانه کارگر” ساعت ۹ صبح در محل درب پشتی وزارت کار تجمع خود را آغاز کردند که تا ساعت ۱۰ (پیش از آغاز مراسم کارگران و بازنشستگان) مراسم را جمع و جور کرده و به آن خاتمه دادند. در این مراسم دولتی محجوب دبیرکل مادام‌العمر “خانه کارگر” نیز حضور داشت و صادقی یکی از این مزدوران که عنوان رئیس “اتحادیه پیشکسوتان جامعه کارگری” را با خود یدک می‌کشد به تعریف و تمجید از سالاری رئیس سازمان تامین اجتماعی پرداخت. نیروهای سرکوب رژیم برای جلوگیری از هرگونه حرکتی و حفظ آرامش و نظم سرمایه در این مراسم دولتی تمام منطقه را در محاصره خود داشتند و ضمن تامین امنیت مزدوران “خانه کارگر” از تمامی رهگذران عکس و فیلم تهیه می‌کردند.
حضور نیروهای امنیتی اما اهداف بیشتری داشت. آن‌ها در تمامی اضلاع وزارت کار مستقر شده بودند و به هیچ عابری اجازه توقف نمی‌دادند، حتا پس از پایان مراسم دولتی و در حالی که تعدادی از بازنشستگان به سمت درب وزارت کار در خیابان آزادی حرکت کرده بودند نیروهای سرکوب اجازه ایستادن به آن‌ها ندادند. حضور سنگین نیروهای انتظامی باعث شد تا بازنشستگان در نبش خیابان بهبودی جمع شوند اما ممانعت ها ادامه یافت و ماموران تا ایستگاه مترو شادمان و حتا تا خیابان “یادگار امام” مانع تجمع می‌شدند. تعداد ماموران انتظامی آن چنان زیاد بود که یکی از آن‌ها به همکارش گفت: “گویا قرار بوده امروز تجمع عظیمی پا بگیرد که حتا ما را هم احضار کرده‌اند”. در یک مورد وقتی حاضران به تعقیب تجمع‌کنندگان و پراکندن‌شان توسط پلیس اعتراض کردند، یکی از ماموران رو به جمعیت گفت: “اصلا چرا آمده‌اید؟” که یکی از بازنشستگان زن گفت: ” امروز برای روز کارگر آمدیم اما متوجه شدیم که روز پلیس است و اشتباه آمده‌ایم!”.
با گذشت زمان بر تعداد جمعیت نیز افزوده می‌شد و در دو سوی خیابان آزادی، دسته‌هایی از جمعیت تلاش کردند تا حرکتی را شروع کنند که هر بار با تهاجم نیروهای سرکوب رژیم روبرو شدند. براساس اخبار منتشره در اثر این جنگ و گریزها تعدادی از بازنشستگان و حاضران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و حدود ۳۰ نفر نیز دستگیر شدند. یکی از بازنشستگان که همراه همسرش در حال گرفتن فیلم با موبایل‌اش بود مورد تهاجم ۶ نفر قرار گرفت و دستگیر شد.
براساس اخبار منتشره عسل محمدی، هیراد پیربداغی و سعید ملایری از جمله دستگیرشدگان هستند. هم‌چنین خبری در مورد آزادی دستگیرشدگان منتشر شده و گفته شده است که هفته آینده آن‌ها را مجددا احضار خواهند کرد (که تا این لحظه میزان صحت آن روشن نیست).
روز کارگر روز ماست خیابان از آن ماست، درود بر کارگر مرگ بر ستمگر، گرانی تورم بلای جان مردم، فقط کف خیابون به‌دست میاد حقمون، سفره ما نان می‌خواد توپ و تفنگ نمی‌خواد، تا حق خود نگیریم از پا نمی‌نشینیم، از بس دروغ شنیدیم ما دیگه رای نمیدیم، معیشت منزلت حق مسلم ماست، واکسیناسیون رایگان انجام باید گردد، از جمله شعارهای شرکت‌کنندگان بود که در پیاده‌روها و هر جا که توانستند آن‌ها را سر دادند.
هم‌چنین در پی ممانعت رژیم و به خشونت کشیده شدن تجمع در برابر سازمان تامین اجتماعی، تعدادی از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد به همراه تعدادی از زنان بازنشسته در پایانه آزادی تجمع کرده و با سر دادن شعارهایی هم‌چون “نان، کار، آزادی، حق مسلم ماست”، “کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد اتحاد” و “کارگر می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد” دست به راهپیمایی زدند.
تهاجم وحشیانه رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی به شرکت کنندگان در مراسم اول ماه مه بار دیگر نشان داد که رژیم تا چه حد از کارگران، مبارزات آن‌ها، اتحاد و تشکل آن‌ها و نیز اتحادشان با دیگر گروه‌های اجتماعی وحشت دارد. تهران در روز اول ماه مه صحنه نبرد علنی و رودرروی کارگران و پیشروترین بخش‌های جامعه با مزدوران سرمایه بود. در این روز جمهوری اسلامی با باتوم و تفنگ به جنگ کسانی رفت که مطالبه‌شان کار، نان و آزادی بود و بدون هیچ تردیدی این پاسخ رژیم به مطالبات کارگران و زحمتکشان، پاسخ مناسب خود را از سوی آن‌ها خواهد گرفت و آن روز دیر نیست.
نظرات شما