جنبش‌های اجتماعی

چه باید کرد؟ مسئله زن در ایران، ۲۳ سال پس از قیام

متن سخنرانی رفیق مژده فرهی در مراسم بزرگداشت ۸ مارس در سوئیس نگاهی به تیترها و مطالب جراید و مطبوعات، تصویری از وضعیت زنان در جامعه ایران ارائه می‌دهد. تصویری که در آن فقر، فساد، فحشا، خشونت،

گفتگوی نشریه کار با رفیق پروین نیک‌آیین، عضو کمیته اجرایی سازمان در مورد جنبش زنان

پرسش: قبل از هر سؤالی لطفا به طور خلاصه در مورد سرمنشأ ۸ مارس و خواست‌های زنان در آن مقطع توضیح دهید. پاسخ: سرمنشأ ۸ مارس را باید در شرایط کار و زندگی و مبارزات زنان کارگر در اواخر قرن ۱۹ و اوایل

خجسته باد ۸ مارس روز بین‌المللی زن

فرا رسیدن ۸ مارس را که تجلی خشم و اعتراض زنان در سراسر جهان به نابرابری و تبعیض، ستم و بی‌حقوقی است و حاکی از عزم زنان به مبارزه برای رهایی و کسب حقوق اجتماعی و سیاسی برابر با مردان می‌باشد، به

جنبش زنان و گام بزرگ گرایش رادیکال و چپ در ۸ مارس

(نگاهی به برگزاری مراسم روز جهانی زن در ایران) شماره ۵۴۶- سال سی و یکم – نیمه اول فروردین ۸۸ هر چند زنان در ایران از حق برگزاری آزادانه مراسم روز جهانی زن برخوردار نیستند، هر چند صدای اعتراضات

یک اقدام بی‌شرمانه!

روزنامه “ایران” از قول خبرگزاری “ایرنا” چنین اعلام نمود که جمهوری اسلامی پس از هجده سال، روز پنج‌شنبه هفتم ژوئن در نشست “کنفرانس بین‌المللی کار” در ژنو، از سوی “کمیته استانداردهای کار” از فهرست

یک سال نبرد طبقاتی کارگران ایران

در فاصله یک سالی که گذشت، از مه ۱۳۸۰ تا به امروز، طبقه کارگر ایران درگیر حادترین مبارزه طبقاتی بود. در این یک سال، کم‌تر روزی را می‌توان سراغ گرفت که کارگران در یک یا چند کارخانه و مؤسسه به یکی

با اعتراض یکپارچه کارگران نساجی، جنبش کارگری یک گام کیفی به جلو برداشته است

مراکز صنعتی و تولیدی در سراسر کشور، چندین سال است که با بحران و رکود روبرو هستند. تعطیل و توقف کارخانه‌ها، صدها هزار کارگر را به خیابان پرتاب کرده است. سرمایه‌داران و دولت حامی آن‌ها، مدت‌هاست