ما در روسیه مدام مرتکب این اشتباه می شویم که دربارۀ شعارها یا تاکتیکهای یک حزب یا گروه خاص و گرایش عمومی آن، از روی مقاصد و انگیزههایی که خود آن گروه ادعا می کند، قضاوت می کنیم. چنین قضاوتی بی ارزش است. همانطور که مدتها پیش گفته شده، راه جهنم با نیات خوب فرش شده است.
چیزی که عاقبت و اهمیت شعارها، تاکتیکها یا بطور کلی گرایش یک حزب یا گروه خاص را تعیین می کند، نه مقاصد، انگیزهها یا کلمات بلکه موقعیت عینی، که مستقل از آنهاست، می باشد.
بگذارید از این دیدگاه به تحلیل مهمترین مسائل جنبش جاری طبقه کارگر بپردازیم. حتی مطابق تخمینهای روزنامههای بورژوایی رچ و روسکویه اسلوو، که همواره در چنین قضایایی ارقامی کاهش داده شده ارائه می دهند، بیش از ۶۲۰۰۰ کارگر در اعتصاب سن پترزبورگ در ۳-۱ ژوئیه شرکت کردند.
بنابراین، ما با این حقیقت مواجه هستیم که یک توده بیش از ۶۰۰۰۰ نفره دست به عمل زده است. همانطور که می دانیم، اعتراض برعلیه فشار وارده بر مطبوعات طبقۀ کارگر، توقیف روزانۀ روزنامهها و غیره و غیره، دلیل بی واسطۀ اعتصاب بود. ما همچنین از طریق گزارشهایی که حتی در روزنامههایی نظیر نوویه ورمیا، رچ، سوورمنکا[۱] و روسکویه اسلوو منتشر می شوند، می دانیم که کارگران، از طریق سخنرانیهایشان و سایر روشها، بر روی اهمیت کشوری این اعتصاب تأکید نمودند.
طبقات مختلف جامعۀ روسیه چگونه به این رویداد واکنش نشان دادند؟ چه موضعی گرفتند؟
می دانیم که روسیا[۲]، زمشچینا و روزنامههای مشابه شان همان اظهارات تند محکوم کننده – که معمولا همراه با ناپخته ترین ناسزاگویی، تهدید و غیره هستند – را چاپ کردند. چیز جدیدی در این رفتارشان وجود ندارد. رفتارشان قابل فهم و اجتناب ناپذیر است.
چیزی که خیلی جدیدتر است بی تفاوتی شگفت انگیز بورژوازی، آنطور که در بی تفاوتی روزنامههایی بورژوایی منعکس گشته، می باشد؛ به علاوه، در موارد متعددی، این بی تفاوتی به برخورد منفی تغییر می یابد، در حالی که آن اقدامات طبقۀ کارگر که اهمیت کمتری داشتند و از لحاظ تعداد شرکت کنندگان کوچکتر بودند (۱۷ یا ۱۸ سال پیش)، با موافقت آشکار جامعۀ لیبرال – بورژوا همراه می شدند. بدون شک، ما در اینجا یک گردش تعیین کنندۀ لیبرالی به سمت راست، در جهت دوری از دمکراسی و بر ضد دمکراسی را داریم.
یکی از روزنامههایی که اگر پرخواننده ترین روزنامۀ روسیه نباشد، یکی از پرخواننده ترین روزنامههاست (روسکویه اسلوو لیبرال)، با اشاره به حوادث ۳-۱ ژوئیه در سن پترزبورگ نوشت:
«جالب است که به نحوۀ برخورد به این اعتصاب از جانب روزنامههای سوسیال دمکراتیک منتشره در سن پترزبورگ توجه کنیم. پرودای سوسیال دمکرات بخش قابل توجهی از روزنامه را به اعتصاب دیروز [تاریخ نگارش ۳ ژوئیه است] اختصاص می دهد، ولی روزنامۀ لوچ، ارگان به اصطلاح انحلال طلبان، خود را به انتشار یادداشتی کوتاه دربارۀ اعتصاب محدود می سازد و سرمقالهای به اعتصابات سیاسی اختصاص می دهد [لوچ، ۲ ژوئیه] که در آن این روزنامه برعلیه چنین اقداماتی توسط کارگران اعتراض می کند.»(روسکویه اسلوو، ۳ ژوئیۀ ۱۹۱۳)
حقایق چنین هستند. خصومت از جانب مرتجعین. بی تفاوتی و انکار از جانب لیبرالها و انحلال طلبان. وحدت لیبرالیسم و انحلال طلبی در کردار. وحدت اقدام تودهای طبقۀ کارگر، که تنها در مبارزه علیه انحلال طلبان میسر می باشد.
پرولتاریا نمی تواند جز از طریق مبارزهای قاطع برعلیه انحلال طلبان، که در واقع کاملا متکی به لیبرالیسم می باشند، وظیفۀ دمکراتیک اش را انجام دهد، به عنوان پیشرو عمل کند، به توده‌های مردم خدمت نموده و به آنها آموزش و وحدت بخشد.
لیبرالها نیز معمولا از کرسی خطابۀ دوما وانمود می کنند که رادیکال هستند، و به همان خوبی شبه مارکسیستها یا عناصر متزلزل این کار را انجام می دهند، ولی این کار لیبرالها را از مبارزه کردن (با کمک انحلال طلبان) برعلیه آرمانهای دمکراتیک تودهها در خارج از دوما بازنمی دارد.
رابوچایا پراودا، شمارۀ ۳
۱۶ ژوئیۀ ۱۹۱۳
مجموعه آثار لنین، جلد ۱۹
توضیحات
۱- سوورمنکا اسلوو Sovremennoye Slovo (کلام معاصر) – روزنامۀ کادتی که از ۱۹۰۷ تا ۱۹۱۸ در سن پترزبورگ منتشر می شد.
۲- روسیا Rossiya (روسیه) – روزنامۀ صد سیاهی که از ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۴ در سن پترزبورگ منتشر می شد. بعد از ۱۹۰۶ ارگان وزارت کشور بود. لنین آنرا «یک روزنامۀ مزدور پلیس» نامید.
نظرات شما